ΑΓΚΙΣΑΡΙΤΕΣ

Οι πρώτες βροχές που πέφτουν κάθε χρόνο, από τις 20 Σεπτεμβρίου
και μετά ,βοηθούν ώστε να εμφανιστούν από τα μέσα του Οκτώβρη
στο όρος της Θρυπτής,και μέσα στο δάσος,οι πρώτοι αγκισαρίτες,ο
πιο νόστιμος και περιζήτητος χειμωνιάτικος μεζές της περιοχής με την
μεγάλη διατροφική αξία.Οι καλές κλιματολογικές συνθήκες με τη
σχετική υγρασία και το γλυκό καιρό ευνοούν καμιά φορά βέβαια και την
πρώιμη εμφάνιση των άγριων αυτών μανιταριών.

ΑΓΚΙΣΑΡΙΤΕΣ
επιστ. :  Lactarius deliciosus (τυχαίο...δε νομίζω !)

Ονομάζονται και Γαλαζίτσα, Καρότο, Αή Κουμαρομανίτες ή πευκο-
μανίτες. Συναντιέται κατά ομάδες σε πευκοδάση. Είναι κοινό είδος.
Το καπέλο έχει διάμετρο 6-12cm. αρχικά είναι κυρτό και αργότερα
γίνεται κοίλο.Εχει ωχροπορτοκαλίες και καφεκοκκινωπές χρωματιστές
ζώνες. Τα ελάσματα είναι πυκνά, πορτοκαλιά που ακουμπούν στο πόδι.
Η σάρκα είναι λευκοκρέμ η πορτοκαλοκίτρινη με μυρωδιά φρούτου.
Όταν κοπεί, σε 10’ γίνεται πορτοκαλοκόκκινη, αργότερα κόκκινη
και σε 24 ώρες πρασινωπή. Συγχρόνως, εκκρίνει γαλακτώδη χυμό με
χρώμα καροτί.Το πόδι έχει ύψος 3-7cm και διάμετρο 1,5-2, cm. Έχει ίδιο
χρώμα με το καπέλο με βαθύχρωμα λακκάκια και λευκωπό μυκήλιο στη
βάση. Αρχικά είναι συμπαγές και αργότερα γίνεται κούφιο.

Θα τους βρείτε να φυτρώνουν σε μεγάλους αριθμούς το φθινόπωρο,
από τις πρώτες βροχές μέχρι την πρώτη παγωνιά, σε πευκοδάση και
ελατοδάση. Θα τα δείτε να φυτρώνουν γύρω από συστάδες μικρών
πεύκων μέσα στα βρύα, καθώς και μέσα σε φτέρες ή θάμνους. Τα
κόβετε με το σουγιά σας κοντά στο έδαφος και προσέχετε πάντα να
βγάζει το χαρακτηριστικό λακτικό υγρά,ενώ πρέπει να προσέχουμε
να μένει η ρίζα του στο χώμα, ώστε να μη χάνεται ο μύκητας, για να
ξαναβγάλει την επόμενη χρονιά.

Υπάρχουν άλλα τέσσερα υποείδη του λακτάριου με τα ίδια χαρακτη-
ριστικά και τρώγονται όλα. Είναι : ο λακτάριος ο σολομόχρωμος, ο
λακτάριος ο χείριστος, ο λακτάριος ο αιματορροών και ο λακτάριος
ο ημιαιματορροών. ( Σωσίας: Το δηλητηριώδες  Lactarius torminosus)

 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 

 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
TO MAΓΕΙΡΕΜΑ

Ο πιο νόστιμος τρόπος μαγειρέματος του αγκισαρίτη είναι το
τηγάνισμα.Τα μανιτάρια αλευρώνονται και στην συνέχεια
τηγανίζονται,όπως κάνουμε και με τοσυκώτι.Μπορείς να τους
φας βέβαια και στιφάδο με κρεμμύδια και πατάτες τηγανιτές.
Το ίδιο νόστιμοιείναι και στα κάρβουνα οφτοί δηλαδή,ενώ
θυμάμαιτην γιαγιά μου,όταν ο θείος έφερνε αρκετούς,που
έλεγε αν θα περισσέψουν θα τους κάνει με ξύδι και αρισμαρί.
Πάντως όπως και αν τους φάει κανείς συνιδεύουν άριστα τη
ρακή και το κόκκινο κρασί.