ΤΑ ΑΜΠΕΛΙΑ

Τα σταφύλια της Θρυπτής ,είναι στην συντριπτική τους
πλειοψηφία μαύρα ποικιλίας Κοτσιφάλι και χρησιμοποιούνται
για κρασί. Πατιούνται στο πατητήρι και ο μούστος φυλάγεται,
κυρίως σε πιθάρια. Τα στράφυλλα, τα πατημένα σταφύλια
δηλαδή, που έχει βγει ο μούστος, φυλάσσονται και αυτά,
και αργότερα πηγαίνουν για καζάνισμα (απόσταξη) και
βγάζουν ρακή. Εδώ η παραγωγή είναι σχεδόν αποκλειστικά
για αυτοκατανάλωση. Ελάχιστο κρασί ή ρακή πουλιέται.

 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 

 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Το Κοτσιφάλι, μαζί με το Αγιωργίτικο και το Ξινόμαυρο, αποτελούν
την τριάδα των ευγενέστερων ερυθρών ποικιλιών της χώρας μας,
και αποτελεί την πιο αξιόλογη ίσως ερυθρή ποικιλία της Κρήτης.
Εχει πολύ μαύρο χρώμα σαν τα φτερά του κοτσυφιού,εξού και
το όνομα του.
Το φυτό είναι ζωηρό, παραγωγικό και εύρωστο, με μεγάλη γονιμότητα
οφθαλμών. Παρουσιάζει ανθεκτικότητα στην ξηρασία, στους ανέμους
και στις περισσότερες ασθένειες, με μόνη αδυναμία απέναντι στον
περονόσπορο και στον βοτρύτη. Η καλλιέργειά του αποδίδει καλύτερα
σε εδάφη αργιλοασβεστώδη, καλής στράγγισης και κατά προτίμηση σε
πλαγιές.

 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 

 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Είναι ποικιλία με μέτρια οξύτητα και χρωματική ένταση, αλλά και
αστάθεια στο χρώμα.Για το λόγο αυτό το Κοτσιφάλι παραδοσιακά
οινοποιείται μαζί με μια άλλη ερυθρή ποικιλία, το Μαντηλάρι, το
οποίο χαρακτηρίζεται από το πλούσιο και βαθύ ερυθρό χρώμα του,
την υψηλή οξύτητα και τον χαμηλό αλκοολικό βαθμό του. Είναι
κατά κάποιον τρόπο η ποικιλία που εξισορροπεί τα χαρακτηριστικά
του Κοτσιφαλιού - και οι δύο ποικιλίες μαζί δρουν συμπληρώνοντας
η μία την άλλη
 

 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 

 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 

 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Η ταυτότητα της ποικιλίας ΚΟΤΣΙΦΑΛΙ


* Καλλιεργείται κυρίως στην Κρήτη και σποραδικά στις Κυκλάδες.
* Το φυτό είναι παραγωγικό, ζωηρό και εύρωστο, ανθεκτικό στις
δύσκολες κλιματικές συνθήκες και στις ασθένειες, με μόνη
ευαισθησία απέναντι στον περονόσπορο και το βοτρίτη.
* Οι ρώγες είναι μακρουλές, μεσαίου μεγέθους, με μαλακιά
και πολύ γλυκιά σάρκα την εποχή της ωρίμασης των σταφυλιών.
* Αποδίδει καλύτερα σε εδάφη αργιλοασβεστώδη, καλής
στράγγισης και κατά προτίμηση σε πλαγιές.
* Ωριμάζει στα τέλη Αυγούστου με αρχές Σεπτεμβρίου,
ανάλογα με το υψόμετρο αλλά και το φορτίο του αμπελιού.
* Είναι ποικιλία με πλούσιο αρωματικό χαρακτήρα,
 μέτρια οξύτητα και χρωματική ένταση. Για το λόγο αυτό
παραδοσιακά οινοποιείται σε συνδυασμό με μια άλλη
ερυθρή ποικιλία, το Μαντηλάρι.
* Δίνει κρασιά με διακριτικά και δροσερά αρώματα
κόκκινων φρούτων, αλλά και ιδιαίτερα ενδιαφέροντα
ροζέ κρασιά, ενώ το παλαιωμένο που έχει ωριμάσει
σε βαρέλι παίρνει μια αρωματική έκφραση τελείως
διαφορετική, με νότες αποξηραμένου σύκου και δαμάσκηνου.